Kołobrzeg tuż po wojnie świecił pustkami. Gdyby nie “polski październik”, kto wie, ile cegieł z naszego miasta powędrowałoby do Warszawy na jej odbudowę.
Komitety Odbudowy Warszawy z całego kraju przekazywały zebrane fundusze. Jak podaje Informacja Prasowa Naczelnej Rady Odbudowy m.st. Warszawy z dnia 24 lipca 1946 roku, na rzecz odbudowy stolicy pracowano pełną parą nawet w dni świąteczne. Organizowano akcję zbiórek w szkołach, robotnicy z Łodzi deklarowali dobrowolne składki “o wiele przewyższające normy ustalone dla świata pracy”. Terenowe Komitety Odbudowy Warszawy przekazywały zebrane fundusze, i tak na przykład Kołobrzeg za pośrednictwem PKO przekazał 11.298 zł, VI Komisariat Milicji Obywatelskiej w Kołobrzegu przekazał 1.000 zł, “Społem” w Kołobrzegu: 2.700 zł, Morski Instytut Rybacki w Kołobrzegu – 2.900 zł. (zobacz: tutaj).
Dlatego też zamiast odbudowywać miasto, nakazywano rozbiórkę domów w celu pozyskania cegieł na odbudowę Warszawy. Odbudowa Warszawy w dobrej formie wymagała dobrego materiału: gotyckiej cegły, odpowiedniej dachówki, płyt posadzkowych, progów z piaskowca. Wschodnia część kraju nie miała możliwości dostarczenia tego typu „rarytasów” , dlatego cierpiały najwięcej tzw. “ziemie odzyskane” : Pomorze Zachodnie i Dolny Śląsk. „Odzysk cegieł” na największą skalę prowadzony był we Wrocławiu w latach 1949-53. O zaprzestaniu rozbiórki Kołobrzegu i wywózki cegieł zadecydował dopiero “polski październik” w 1956 roku. Było jednak już za późno: miasto świeciło pustkami.
Odbudowę miasta rozpoczęto w latach 60., kiedy Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów zaczął wprowadzać w życie uchwałę, mającą na celu przywrócenie uzdrowiskowego charakteru miasta Kołobrzeg.
Perła przedwojennego Kołobrzegu nie doczekała się rozbudowy. W 1963 r. ruiny rozebrali wojskowi saperzy. Obecnie w jego miejscu znajduje się Sanatorium „Bałtyk” . Cała historia Pałacu: tutaj.
Na zdjęciach: na zdjęciu robionym na główkach portu w tle widoczne jeszcze ruiny Pałacu. Zdjęcia zatem muszą być wykonane przed 1963 rokiem.
