Kołobrzeska stacja została oficjalnie otwarta 1 czerwca 1859 roku, w dniu otwarcia linii do Białogardu. Dwadzieścia trzy lata później, 25 maja 1882 roku, oddano do użytku należącą do Towarzystwa Kolei Żelaznej Dąbie – Kołobrzeg (Altdamm-Kolberger Eisenbahn) linię w kierunku Szczecina. 18 maja 1899 Kołobrzeg staje się stacją węzłową – zostaje otwarta linia do Koszalina. Dziś obiekt znajduje się w gminnej ewidencji zabytków.
W roku 1945 w czasie bitwy o Kołobrzeg w rejonie dworca toczyły się ciężkie walki. Niemcy użyli w działaniach bojowych pociąg pancerny Panzerzug 72A. 17 marca Wojsko Polskie dokonało natarcia na dworzec kolejowy, który został zdobyty w nocy przez oddziały 7 Pułku Piechoty. O zdobywaniu dworca kolejowego wspomina również Janusz Przymanowski, tworząc słowa do piosenki “Płynie Parsęta”, którą wykonał Adam Zwierz na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej:
“Parli my przez Stare Miasto bez chleba bez wody
Tą ulicą co dziś nosi nazwę Walki Młodych
Czterech ze mną zdobywało kolejowy dworzec
A dwóch tylko i to rannych zobaczyło morze…”
Drugim kołobrzeskim dworcem normalnotorowym był Kołobrzeg Kostrzewno (niem. Siederland), leżący u zbiegu ulic Jedności Narodowej, Solnej i Bałtyckiej. Oprócz tego istniała stacja Kołobrzeg Wąskotorowy, stacja zlikwidowana na początku lat 60 XX wieku – stacja początkowa Kołobrzeskiej Kolei Wąskotorowej wiodącej m.in. do Karlina, Gościna i Dargocic. Stacja ta znajdowała się w obok dworca Kołobrzeg Kostrzewno. Na terenie dworca, na prawo od kładki nad torami oraz przy rampie towarowej, znajdują się wagony mieszkalne dla emerytów i pracowników PKP. Niektóre konstrukcje pochodzą nawet z początku XX wieku.
Jesienią roku 2010 został przeprowadzony gruntowny remont wnętrza dworca. Jak podaje portal Transport Publiczny, PKP SA ogłosiły przetarg na wykonanie dokumentacji projektowej dla przebudowy dworca w Kołobrzegu. Obiekt ma zostać w pełni dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Znacznie zwiększy się powierzchnia obsługi pasażerów. Na piętrze i poddaszu mają zostać wygospodarowane pomieszczenia mieszkalne.
Jednak co najciekawsze dla miłośników perełek historycznych, po uzgodnieniu z konserwatorem zabytków ma zostać przywrócona dawna forma kopuły nad wieżą zegarową.
(Źródła: Wikipedia, www.transport-publiczny.pl)
Na zdjęciu: dla porównania użyczyliśmy zdjęcia dworca kolejowego, z zabytkową kopułą, na pocztówce z 1913 roku – fot. Muzeum Patria Colbergiensis (dziękujemy!):
Na zdjęciach rodzinnych: kołobrzeski dworzec w tle i w całości. Zdjęcie wykonane 11 marca 1973 roku.
O tym zdjęciu dowiedzieliśmy się wiele od Czytelnika, który zamieścił komentarz pod artykułem:
“Torba którą widzimy na fotografii w ręce kobiety produkowane były w Kołobrzegu przez zespół nakładczy-tak nazywano tzw. pracę chałupniczą . Zakład Produkcji Nakładczej był filią “Foto-Pam” z siedzibą w Miastku. Zatrudnienie wynosiło ok 100 osób w tym tak zwanych “umysłowych” jedynie 4 osoby. Pozostałe osoby, w zdecydowanej większości kobiety, pracę wykonywały w swoich domach. Szyte torby rozsyłane były do central handlowych w całej Polsce. Pierwszą siedzibą ZPN była suteryna budynku położonego na rogu ul. Jedności Narodowej i Sobieskiego /dziś klub osiedlowy / następnie przeniesiona do nie istniejącego budynku przy ul. Wylotowej / obecnie nowy budynek hurtowni Anna/. Pracowałem tam jako mistrz produkcji i była to moja pierwsza praca zawodowa po przyjeździe 1972 roku z Krakowa do Kołobrzegu” .
Za ten drobny, ale jak ważny okazuje się szczegół Panu Januszowi serdecznie dziękujemy.